فَاذْكُرُونىِ أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُواْ لىِ وَ لَا تَكْفُرُونِ(152)

يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبرِْ وَ الصَّلَوةِ  إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابرِِينَ(153)

وَ لَا تَقُولُواْ لِمَن يُقْتَلُ فىِ سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتُ   بَلْ أَحْيَاءٌ وَ لَاكِن لَّا تَشْعُرُونَ(154)

پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم. مرا سپاس گوييد و ناسپاسى من مكنيد. (152)

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، از شكيبايى و نماز مدد جوييد كه خدا با شكيبايان است. (153)

آنان را كه در راه خدا كشته مى‏شوند، مرده مخوانيد. آنها زنده‏اند و شما در نمى‏يابيد. (154)

وَ لَنَبْلُوَنَّكُم بِشىَ‏ْءٍ مِّنَ الخَْوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَنفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ  وَ بَشِّرِ الصَّابرِِينَ(155)

البته شما را به اندكى ترس و گرسنگى و بينوايى و بيمارى و نقصان در محصول مى‏آزماييم. و شكيبايان را بشارت ده. (155)

يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ كُلُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَ اشْكُرُواْ لِلَّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ(172)

اى مؤمنين از روزى پاكيزه كه نصيب شما كرديم بخوريد و شكر خدا بجا آوريد اگر خدا را پرستش ميكنيد (172)

إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنزِيرِ وَ مَا أُهِلَّ بِهِ لِغَيرِْ اللَّهِ  فَمَنِ اضْطُرَّ غَيرَْ بَاغٍ وَ لَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ  إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(173)

حرام شد بر شما مردار و خون و گوشت خوك و هر چه بدون نام خدا ذبح شود ولى اگر مضطر شديد بدون نافرمانى و ستم از آنها بخوريد بر شما گناهى نيست خداوند آمرزنده و مهربان است (173)

* لَّيْسَ الْبرَِّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لَاكِنَّ الْبرَِّ مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الاَْخِرِ وَ الْمَلَئكَةِ وَ الْكِتَابِ وَ النَّبِيِّنَ وَ ءَاتىَ الْمَالَ عَلىَ‏ حُبِّهِ ذَوِى الْقُرْبىَ‏ وَ الْيَتَامَى‏ وَ الْمَسَاكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ السَّائلِينَ وَ فىِ الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلَوةَ وَ ءَاتىَ الزَّكَوةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ  وَ الصَّابرِِينَ فىِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ  أُوْلَئكَ الَّذِينَ صَدَقُواْ  وَ أُوْلَئكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ(177)

نيكوكارى باين نيست كه رو بجانب مشرق و مغرب كنيد بلكه آنست كه بخدا و روز قيامت و فرشتگان و كتاب آسمانى و پيغمبران ايمان آورده و از دارايى خود بخاطر دوستى او بخويشان و يتيمان و فقيران و رهگذران و گدايان بدهيد و در آزاد كردن بندگان صرف نمائيد و نماز را بپا داريد و زكاة را بدهيد و با هر كه عهد و پيمان بسته باشيد بموقع خود وفا كنيد و در سختيها بردبار باشيد و بوقت رنج و زحمت استقامت نمائيد و صبر پيشه نمائيد اگر اين صفات را دارا باشيد از راستگويان و پرهيز كارانيد (177)

يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فىِ الْقَتْلىَ  الحُْرُّ بِالحُْرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْأُنثىَ‏ بِالْأُنثىَ‏  فَمَنْ عُفِىَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شىَ‏ْءٌ فَاتِّبَاعُ  بِالْمَعْرُوفِ وَ أَدَاءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ  ذَالِكَ تخَْفِيفٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَ رَحْمَةٌ  فَمَنِ اعْتَدَى‏ بَعْدَ ذَالِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ(178)

اى مؤمنين حكم قصاص كشته شدگان بر شما واجب شد مرد آزاد در مقابل مرد آزاد و بنده را بجاى بنده زن را بزن ميتوانيد قصاص كنيد و اگر صاحب خون از قاتل كه برادر دينى اوست صرف نظر كند بدون ديه يا با ديه كاريست نيكو و قاتل بايد در كمال خوشنودى ديه را ادا كند در اين حكم تخفيف و رحمتى است از جانب خدا و هر كس از اين قانون و حكم سركشى كند از براى او عذاب دردناكى خواهد بود (178)

وَ لَكُمْ فىِ الْقِصَاصِ حَيَوةٌ يَأُوْلىِ الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ(179)

اى عاقلان حكم قصاص براى حفظ زندگى شماست تا از كشتن يكديگر پرهيز نمائيد (179)

كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَكَ خَيرًْا الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ  حَقًّا عَلىَ الْمُتَّقِينَ(180)

فَمَن بَدَّلَهُ بَعْدَ مَا سمَِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلىَ الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ  إِنَّ اللَّهَ سمَِيعٌ عَلِيمٌ(181)

دستور داده شد وقتى مرگ يكى از شما برسد اگر مالى دارد وصيت كند براى پدر و مادر و خويشان خود بچيزى و اين كار سزاوار مردمان پرهيزكار است (180)

يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلىَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ(183)

اى مؤمنين براى شما روزه واجب شد همانطور كه بر امتان گذشته واجب بود تا پرهيزكار باشيد (183)

أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ  فَمَن كاَنَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلىَ‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ  وَ عَلىَ الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ  فَمَن تَطَوَّعَ خَيرًْا فَهُوَ خَيرٌْ لَّهُ  وَ أَن تَصُومُواْ خَيرٌْ لَّكُمْ  إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ(184)

روزهايى بشماره معين روزه بداريد پس هر كس از شما مريض يا مسافر باشد بتعداد ايام بيمارى يا مسافرتش از روزهاى غير رمضان روزه بگيرد و آنانى كه روزه بر ايشان دشوار و زحمت است (مانند عطشان و پير مردان و زنان شير دهنده) بجاى هر يك از روزها در عوض فدا بدهد و فقيرى را سير گرداند و هر كه نيكى كند بهتر است براى او و روزه گرفتن بهتر است براى شما مردم اگر بدانيد (184)

شهَْرُ رَمَضَانَ الَّذِى أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْءَانُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَ بَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى‏ وَ الْفُرْقَانِ  فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشهَّْرَ فَلْيَصُمْهُ  وَ مَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلىَ‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ  يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبرُِّواْ اللَّهَ عَلىَ‏ مَا هَدَئكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ(185)

ماه رمضان ماهى است كه قرآن در آن نازل شده براى راهنمايى مردم و تميز دادن حق از باطل و هر كس از شما در حضر است بايد روزه بدارد آن ماه را و آنكه مريض يا مسافر است بايد بهمان شماره از ماههاى ديگر روزه بدارد خداوند تكلف را براى شما مردم آسان قرار داده و احكام مشكل و دشوار را از ميان شما بر داشته و تمام كنيد تعداد روزه را و خدا را ببزرگى ياد كنيد تا شما را راهنمايى نموده و بر اين نعمت سپاس‏گزار باشيد (185)

وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِى عَنىّ‏ِ فَإِنىّ‏ِ قَرِيبٌ  أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ  فَلْيَسْتَجِيبُواْ لىِ وَ لْيُؤْمِنُواْ بىِ لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ(186)

و چون بندگانم از من سؤال كنند بدانند كه من بآنها نزديك هستم و هر كه مرا بخواند دعايش را باجابت رسانم پس بايد دعوت مرا پذيرفته و بمن ايمان آرند تا راه هدايت پيشه گيرند (186)

أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلىَ‏ نِسَائكُمْ  هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَ أَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ  عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تخَْتَانُونَ أَنفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفَا عَنكُمْ  فَالَْنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُواْ مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ  وَ كلُُواْ وَ اشْرَبُواْ حَتىَ‏ يَتَبَينَ‏َ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الخَْيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ  ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلىَ الَّيْلِ  وَ لَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنتُمْ عَكِفُونَ فىِ الْمَسَاجِدِ  تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا  كَذَالِكَ يُبَينِ‏ُّ اللَّهُ ءَايَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ(187)

براى شما در شبهاى ماه رمضان نزديكى با زنان خود حلال شد و آنها لباس عفاف شما و شما هم لباس ستر و عفت آنان هستيد و خداوند دانست كه شما در مباشرت با زنان در اثر نافرمانى بگناه مى‏افتيد لذا از حكم حرمت نزديكى با زنان در شبهاى ماه رمضان در گذشت و شما را بخشيد اكنون ميتوانيد با حلال خود مباشرت كنيد و از آنچه خداوند براى شما معين نموده بخوريد و بياشاميد تا وقتى كه خط سفيدى روز از سياهى شب آشكار گردد سپس آن روزه را تا شب بپايان رسانيد و در زمان اعتكاف در مساجد با زنان مباشرت نكنيد اين احكام حدود دين خداست با آن مخالفت نكنيد و اين آيات را براى مردم بيان ميفرمايد تا پرهيزكار بشوند (187)

وَ لَا تَأْكلُُواْ أَمْوَالَكُم بَيْنَكُم بِالْبَاطِلِ وَ تُدْلُواْ بِهَا إِلىَ الحُْكَّامِ لِتَأْكُلُواْ فَرِيقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْاثْمِ وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ(188)

مال يكديگر را بناحق نخوريد تا بمحاكمه برويد نزد قاضيان جور و باين سبب مال را بخوريد بزور و ناحق با آنكه بطلان دعوى خود را ميدانيد (188)

* يَسَْلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ  قُلْ هِىَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَ الْحَجّ‏ِ  وَ لَيْسَ الْبرُِّ بِأَن تَأْتُواْ الْبُيُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَ لَاكِنَّ الْبرَِّ مَنِ اتَّقَى‏  وَ أْتُواْ الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا  وَ اتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(189)

اى پيغمبر از تو سؤال كنند طلوع ماه از براى چه ميباشد؟ بگو آن اوقاتى است براى مردم در عبادت حج، و نيكوكارى آن نيست كه از پشت ديوار بخانه رويد بلكه آنست كه پارسا باشيد و در هر كارى از راه آن داخل شويد و پرهيزكار باشيد تا رستگار شويد (189)

وَ قَاتِلُواْ فىِ سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَ لَا تَعْتَدُواْ  إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ(190)

كارزار كنيد با آنهايى كه بجنگ شما برخيزند و ستمكار نباشيد كه خدا ستمكاران را دوست نميدارد (190)

وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَ أَخْرِجُوهُم مِّنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ  وَ الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ  وَ لَا تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ المَْسْجِدِ الحَْرَامِ حَتىَ‏ يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ  فَإِن قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ  كَذَالِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ(191)

هر جا مشركين را بيابيد بقتل رسانيد و آنها را از شهرها بيرون كنيد همانطور كه آنان شما را از وطن خودتان آواره كردند و فتنه‏اى كه آنان ميكنند فسادش از جنگ بيشتر است، در مسجد الحرام با آنها جهاد نكنيد مگر آنكه آنان پيشى گيرند در اينصورت آنها را در حرم بقتل برسانيد اينست كيفر كافران (191)

فَإِنِ انتهََوْاْ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(192)

اگر دست از شرك و ستم بردارند از آنها در گذريد و خداوند آمرزنده و مهربانست (192)

وَ قَاتِلُوهُمْ حَتىَ‏ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ  فَإِنِ انتهََوْاْ فَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلىَ الظَّالِمِينَ(193)

و با كفار جهاد كنيد تا فتنه و فساد از روى زمين بر طرف بشود و جزاء دادن كافران براى خداست اگر از فتنه و جنگ دست كشيدند با آنها ستم نكنيد چه ستم جز بر ظالمان روا نباشد (193)

الشهَّْرُ الحَْرَامُ بِالشهَّْرِ الحَْرَامِ وَ الحُْرُمَاتُ قِصَاصٌ  فَمَنِ اعْتَدَى‏ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُواْ عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى‏ عَلَيْكُمْ  وَ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ(194)

ماههاى حرام را در مقابل ماههاى حرام قرار بدهيد اگر كفار حرمت آنها را نگاه نداشتند و با شما جنگ كنند شما نيز مجازات كنيد آنان را و هر كه ستمى بشما بنمايد بقدر آن ستم كنيد باو و از خدا بترسيد و بدانيد كه خداوند با پرهيزكاران است (194)

وَ أَنفِقُواْ فىِ سَبِيلِ اللَّهِ وَ لَا تُلْقُواْ بِأَيْدِيكُمْ إِلىَ التهَّْلُكَةِ  وَ أَحْسِنُواْ  إِنَّ اللَّهَ يحُِبُّ الْمُحْسِنِينَ(195)

و انفاق كنيد در راه خدا از مال خود نه بحد اسراف تا از بى‏چيزى بخطر و مشقت بيافتيد و نيكويى كنيد، خداوند نيكوكاران را دوست ميدارد (195)

وَ أَتِمُّواْ الحَْجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ  فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْىِ  وَ لَا تحَْلِقُواْ رُءُوسَكُمْ حَتىَ‏ يَبْلُغَ الْهَدْىُ محَِلَّهُ  فَمَن كاَنَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ  فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلىَ الحَْجّ‏ِ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْىِ  فَمَن لَّمْ يجَِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فىِ الحَْجّ‏ِ وَ سَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ  تِلْكَ عَشَرَةٌ كاَمِلَةٌ  ذَالِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِى الْمَسْجِدِ الحَْرَامِ  وَ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ(196)

باتمام رسانيد اعمال حج و عمره را براى خدا و اگر ممنوع شديد در اثناء عمل بواسطه ترس از دشمن يا مرض بفرستيد قربانى خود را بمحل و اين كار آسان است لكن سر نتراشيد و از احرام خارج نشويد تا قربانى شما بمحل برسد و كسى كه بيمار است يا درد سر دارد سر بتراشد با فدا دادن بروزه گرفتن يا صدقه دادن يا كشتن گوسفند و پس از آنكه ترس يا مرض بر طرف شد هر كس از عمره تمتع بحج باز آيد قربانى كه مقدورش باشد ذبح كند و اگر استطاعت و تمكن قربانى ندارد سه روز در مكه و هفت روز هنگام مراجعت از مكه كه ده روز كامل است روزه بدارد، و اين عمل براى كسانى ميباشد كه از اهل مكه نباشند و بترسيد از خدا و بدانيد عذاب خداوند بسيار سخت است (196)

الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ  فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الحَْجَّ فَلَا رَفَثَ وَ لَا فُسُوقَ وَ لَا جِدَالَ فىِ الْحَجّ‏ِ  وَ مَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيرٍْ يَعْلَمْهُ اللَّهُ  وَ تَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيرَْ الزَّادِ التَّقْوَى‏  وَ اتَّقُونِ يَأُوْلىِ الْأَلْبَابِ(197)

حج در ماههاى معينى است و بر هر كه حج واجب شود بايد با زنان نزديكى ننمايد و دروغ نگويد و نزاع با كسى نكند و هر گاه كار نيك كند خداوند ميداند او را و توشه برگيريد و بهترين توشه آخرت پرهيزكارى است و از مخالفت من بپرهيزيد اى مردمان باهوش (197)

لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُواْ فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ  فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُواْ اللَّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ  وَ اذْكُرُوهُ كَمَا هَدَئكُمْ وَ إِن كُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ(198)

بأسى نيست بر شما كه در هنگام حج تحصيل معاش كنيد و از فضل خدا روزى طلبيد و زمانى كه از عرفات برگشتيد در مشعر الحرام ذكر خدا گوئيد و بياد آوريد او را چنانچه شما را بعد از گمراهى براه هدايت راهنمايى كرد (198)

ثُمَّ أَفِيضُواْ مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَ اسْتَغْفِرُواْ اللَّهَ  إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(199)

و كوچ كنيد از همان مكانى كه مردم كوچ مينمودند و از خداوند طلب آمرزش نمائيد كه او آمرزنده و مهربانست (199)

َأَيهَُّا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِى خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ(21)

اى مردم خدايى را بپرستيد كه آفريننده شما و پيشينيان شماست تا پارسا و منزه باشيد (21)

الَّذِى جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَ السَّمَاءَ بِنَاءً وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ  فَلَا تجَْعَلُواْ لِلَّهِ أَندَادًا وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ(22)

آن خدايى كه براى شما زمين را گسترده و آسمان را برافراشت و از آسمان باران نازل فرمود تا انواع ميوه‏ها براى شما پديد آيد و چون ميدانيد خدا بى‏مثل و مانند است براى او مثل و مانند و شريك قرار ندهيد (22)

وَ إِن كُنتُمْ فىِ رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلىَ‏ عَبْدِنَا فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَ ادْعُواْ شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ(23)

اگر شما در قرآنى كه بمحمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بنده خود نازل نموديم شكى داريد يك سوره مانند او بياوريد و گواهان خود را غير از خدا دعوت نموده و بخوانيد اگر راستگو هستيد (23)

فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ وَ لَن تَفْعَلُواْ فَاتَّقُواْ النَّارَ الَّتىِ وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الحِْجَارَةُ  أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ(24)

و اگر اين كار را نكرديد و حتما نميتوانيد بكنيد بترسيد از آتشى كه هيزمش مردمان بدكار و سنگ خاره‏هايست كه خداوند براى كفار مهيا و فراهم نموده است (24)

وَ بَشِّرِ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لهَُمْ جَنَّاتٍ تجَْرِى مِن تحَْتِهَا الْأَنْهَرُ  كُلَّمَا رُزِقُواْ مِنهَْا مِن ثَمَرَةٍ رِّزْقًا  قَالُواْ هَاذَا الَّذِى رُزِقْنَا مِن قَبْلُ  وَ أُتُواْ بِهِ مُتَشَابِهًا  وَ لَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ  وَ هُمْ فِيهَا خَلِدُونَ(25)

اى پيغمبر بكسانى كه ايمان آورده و نيكوكارى را شيوه خود قرار داده‏اند مژده بده كه پاداش آنها بهشتى است نهرهاى آب در آن جارى و از ميوه‏هاى گوناگون آن بهره‏مند شوند، ميگويند اين ميوه‏ها همان ميوه‏هائيست كه پيش از اين در دنيا از آن برخوردار ميشديم و آنان مانند يكديگر لذت بخش ميباشند و در آن بهشت براى مؤمنين همسران پاك و پاكيزه است و پيوسته در آنجا جاويد خواهند بود (25)

وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَئكَةِ إِنىّ‏ِ جَاعِلٌ فىِ الْأَرْضِ خَلِيفَةً  قَالُواْ أَ تجَْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَ نحَْنُ نُسَبِّحُ بحَِمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ  قَالَ إِنىّ‏ِ أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ(30)

بياد آر هنگامى كه پروردگار بفرشتگان فرمود من ميخواهم در زمين جانشين و خليفه بگذارم گفتند فرشتگان اى پروردگار آيا كسانى خواهى گماشت كه در زمين فساد نموده و خونريزى كنند و حال آنكه ما ترا تسبيح و تقديس ميكنيم خداوند فرمود من چيزى از اسرار آفرينش بشر ميدانم كه شما نميدانيد (30)

وَ عَلَّمَ ءَادَمَ الْأَسمَْاءَ كلَُّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلىَ الْمَلَئكَةِ فَقَالَ أَنبُِونىِ بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ(31)

و خداوند همه اسماء را بآدم ياد داد و آن گاه حقايق آن اسامى را در نظر فرشتگان جلوه‏گر ساخت و فرمود اگر شما بدعوى خود راستگو هستيد اسامى اينها را بيان كنيد (31)

وَ قُلْنَا يََادَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الجَْنَّةَ وَ كلاَُ مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَ لَا تَقْرَبَا هَاذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ(35)

و گفتيم اى آدم تو و همسرت در بهشت ساكن شويد و از هر چه بخواهيد بخوريد ولى باين درخت نزديك نشويد كه از ستم كاران خواهيد بود (35)

يَابَنىِ إِسْرَ ءِيلَ اذْكُرُواْ نِعْمَتىِ‏َ الَّتىِ أَنْعَمْتُ عَلَيْكمُ‏ْ وَ أَوْفُواْ بِعَهْدِى أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَ إِيَّاىَ فَارْهَبُونِ(40)

اى بنى اسرائيل بياد آريد نعمتهايى كه بشما عطا نمودم و وفاى بعهد من كنيد تا بعهد شما وفا كنم و از شكستن پيمان من بر حذر باشيد (40)

وَ ءَامِنُواْ بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُمْ وَ لَا تَكُونُواْ أَوَّلَ كاَفِرِ  بِهِ  وَ لَا تَشْترَُواْ بَِايَاتىِ ثَمَنًا قَلِيلًا وَ إِيَّاىَ فَاتَّقُونِ(41)

وَ لَا تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَ تَكْتُمُواْ الْحَقَّ وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ(42)

وَ أَقِيمُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتُواْ الزَّكَوةَ وَ ارْكَعُواْ مَعَ الرَّاكِعِينَ(43)

و بقرآنى كه فرستادم و تورات شما را تصديق ميكند ايمان بياوريد و اول كافر بقرآن نباشيد و آيات مرا ببهاى اندك نفروشيد و از قهر من بپرهيزيد (41)

حق را بباطل مپوشانيد كه حقيقت را پنهان كنيد در صورتى كه ميدانيد آن حق است (42)

و نماز بپا داريد و و زكاة بدهيد و تواضع كنيد براى خدا با تواضع كننده‏گان (43)

وَ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبرِْ وَ الصَّلَوةِ  وَ إِنهََّا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلىَ الخَْاشِعِينَ(45)

از خداوند براى نماز و روزه كه امر بسيار دشواريست مگر براى خضوع كنندگان يارى بجوئيد (45)

يَابَنىِ إِسْرَ ءِيلَ اذْكُرُواْ نِعْمَتىِ‏َ الَّتىِ أَنْعَمْتُ عَلَيْكمُ‏ْ وَ أَنىّ‏ِ فَضَّلْتُكُمْ عَلىَ الْعَالَمِينَ(47)

وَ اتَّقُواْ يَوْمًا لَّا تجَْزِى نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيًْا وَ لَا يُقْبَلُ مِنهَْا شَفَاعَةٌ وَ لَا يُؤْخَذُ مِنهَْا عَدْلٌ وَ لَا هُمْ يُنصَرُونَ(48)

وَ إِذْ نجََّيْنَاكُم مِّنْ ءَالِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبحُِّونَ أَبْنَاءَكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ  وَ فىِ ذَالِكُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ(49)

وَ إِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنجَيْنَاكُمْ وَ أَغْرَقْنَا ءَالَ فِرْعَوْنَ وَ أَنتُمْ تَنظُرُونَ(50)

وَ إِذْ وَاعَدْنَا مُوسىَ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتخََّذْتمُ‏ُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَ أَنتُمْ ظَالِمُونَ(51)

اى بنى اسرائيل بياد آوريد نعمتهايى كه بشما عطا كردم و شما را بواسطه آن نعمتها بر مردم زمانتان برترى دادم (47)

بترسيد از روزى كه ديگرى را بجاى شما مجازات نكنند و از كسى شفاعت نپذيرند و عوض قبول ننمايند و كسى را يارى نخواهند كرد (48)

و بياد آوريد هنگامى كه شما را از ستم فرعونيان كه سخت در شكنجه آنها بوديد نجات داديم بطورى كه پسرانتان را كشته دخترانتان را براى كنيزى نگاه ميداشتند و اين بلا امتحانى بود كه خداوند شما را بآنوسيله آزمايش ميفرمود (49)

و ياد كنيد وقتى كه براى نجات شما دريا را شكافتيم و فرعونيان را در آن غرق نموديم و شما هلاكت و غرق آنها را مشاهده ميكرديد (50)

و نيز بخاطر بياوريد وقتى را كه براى نزول تورات چهل شب با موسى وعده گذاشتيم و شما در مدت غيبت چهل روزه گوساله پرستى را اختيار كرده و ستمكار و بيدادگر شديد (51)